Mie ni! Pewno miarkujecie, iz gołdka tu je ło tej babie ze brodóm. Jak joł to widziała, to mi sie zarołs dźwigło mitakym z przesłego tydnia. Richtig świat sie we holckamela łobrołcoł. Mie to je zołl tego fajnego synka, co sie doł tak łomamunić i suchoł tych swoich doradców – planerów, co to mu radzą jak moł dołóncyć do Majkela Dżeksona, abo do Bibera, co jedyn śnich juz nie zyje, a drugygo śandary durch gónióm. Piyrwej, jakby sie taki dziwolóng pokołzoł, toby bół wyśmióny, a małe dziejci by za niym wrzescały: kisiu, kisiu na mojym małym palusku.

Tera to joł widza, iz nedugo z tóm nowomodnóm tolerancjóm, pośmiewiskym sie stanóm ci, co zyjóm podug dekalogu. Nie dejma robić z siebie idiołtów! Przeca my tez umiymy sie łodezwać i stołć przi swojym. Jak taki jedyn z drugym, ani dobrze śpiywać nie poradzi, ani w skole sie dobrze nie ucuł a robić mu sie tez nie chce, to nic yno wartko baba-chopa wymyślejć. Tera nic yno dołwać pozór, do cego nołs ta tolerancja doprowadzi, jak to tak dugo jescy potrzwoł.

Truda Pietrzikowa