Pierniki na świynta musóm być. Jak mojy dziejci były małe, to mi we kalyndołrzu znacyły data piyrsego wypieku. To tak zawse trefiyło rubo przed Św. Mikołajym. Nie wiam śe wiycie, ale jak pierniki śe piece, to je richtig świóntecnoł wóń we chałpie. To śe nie doł porownać ze zołdnym parfimym szanel. Nie dejcie śe mamónić tymi nowymi modóma, wedle chtorych na świynta trza roztomajtne ekskluziwne rzecy cy urlołpy kupować, stroić śe i parfimować  niewiadómo jak.  Na świynta tak richtig, trza trocha swojskich wypieków i pośpiywanioł z bliskimi kolynd. Bez to posuchejcie krok po kroku, jako joł pieka pierniki. Nołprzód, wciepcie do garca pu kila margariny, 40dkg cukru i pu kila miodu(joł uzywóm śtucnego bo tuńsy, ale nie bróniam wóm uzyć prawego ze ula). Do tego dociepujam packa pomołtego anysku(ziołrka anysku kupójam we haptyce, a mela we młynku, we chtorym melałach kafej za peerelu), packa skórzice, packa kakał, srogoł łeska bónkafeju, do tego kupcowatoł małoł łezecka nelków i małoł łezecka wónióncego korzynioł(pomelane we tym samym młynku co anyzek). Warzam to ołze zawrze. Potym dóm tymu łostudzić. Potyn nabiera małoł łezecka natrunu, przesujam tyn natrun na srogoł łezka, dolejam łoctu, wymiynsóm i wlejam do łostygniyntej mase korzynnej. Do tego wsujam 1,70kg mąki, putora  packi prosku do piecynioł, 6 jajec, śklónka kwaśnej śmietunki, łolejek waniliowy i łolejek citrynowy i wymiynsóm to wsystko. Łostawiam to stołć coby śe cutaty przezarły, ale lepyj we kuchni, bo jak we zimnym, to nie idzie łozkulać. Na drugi dziyń, bieram nudelkula i łozkulujam,wyrzinóm forymkóma i na blacha. Kozdy śup pieka 12 minut we piekarniku na 180(w takej hicy – 180 pieka zawse kołołc). Upiecóne trza jescy pomazać, nołlepyj biołko łozmiynsać ze pudercukrym i na pierniki. Jak chcecie być chnet fertig, to musicie do piecynioł, jake mode dziołski zwerbować co prawie banóm w dóma, na fejsbuku śe unterhaltować.

Tuz zycam richtig świóntecnych wóni w dóma i smacnego.

Truda Pietrzikowa

Wybory, wybory i po wyborach. Myśloł by jedyn, iz tak je, ale dzie ta, tera sie dopszo zacóno. Tera mómy tyn tejater z wyrówaniym sie stolików spod rziciów, iz  chtory nie ukiołzdnie! Ło nołs wyborcach je dołwno zapómniynte, wórztów wyborcych jus nie dostołwómy. Nie było to jak  przed wyboróma, a to chopcy we Łopolu cestowali chlebym ze śmalcym, abo jaki kafej sło nabzdy wypić. U nołs na wsi było tak: : Wybrałach sie rołs na grziby. Łaziyłach po tym lejsie do łostudy, grzibów ani zdrzejć. Łozeźlónoł jadam do dóm. Z daleka widzam, iz na śtachetce jakołś tytka wisi. Podjyzdzóm blizyj, a to bojtlik nelónowy. Grajfujam rajń, a tu łobrołzek, a śniego synek sie  dó mie uśmiychoł, doś gryfny. Cytóm co pod łobrołzkym pise, a to pierdziuna coby krzizyk wele jego mióna postawić we wybory. Jescyk w bojtliku dwa kejksliki były i dugopis. Na toś sie synek nie wysilół, pejdziałach sie. Kejksliki jescyk po dwa eksra zapakowane, zamaiast całej packi, co to w realu za grose sie kupuje, mozno coby my sie nie przejejdli! Dyć te pakowaniy przisło pewno drozyj. Dugopisym do dzisiej pisa.  Pewno lepyj by było łotworzić jaki smolbiznes z produkcjóm dugopisów, a smolić te stoliki, chtore sie na potynga wydziyrajóm, a je ich ta jak mrowców!

Truda Pietrzikowa

Ja,  Drang nach Westen. Nach Osten to jus było. Adolfa niósło ku wschodzącymu słóńcu. Tera je blank inacyj. Ślónzołki jus łod dołwna cióngnóm nach Westen. Róstomajtnie sie to bez te wsystky lata zwało. Padali do RFN, niechtorzi do Efu abo do Miymiec. Co sie ludzie nastarali, latóma papióry na wyjazd robiyli, a i tak  dostołwali w antworcie paragraf czwarty, pan będzie tu darty. Tera mómy paśporty w dóma i mozymy sie jechać kiedy chcymy i dalyj trzwoł tyn drang nach Westen, do lepsego bytu.  Wsie wyludnióne –  chopy na budowach na zachodzie, kobiyty na flejdze, a modzi cansto jus na stałe miynskajóm w tych lepsych strónach. Zdołwałoby sie tera tu be prózno, ale dzie ta, joł zmiarkowała ize na Ukrainie je ta sama moda – drang nach westen. Nie wia prawie jak sie to u nich zwie, ale wyglóndoł to gynał tak samo. Chopy, kobiyty pieróm za słóńcym choćby chciejli wybadać, dziys to łóno sie kładzie spać. Przijyzdzajóm dó nołs i robióm w  lichych robotach, za liche pinióndze łod rana do wiecora, tak jak nasi we westen. Coby kans nie udać, to prziwozóm sie ferflejgóng z Ukrainy, a to fandzołle co jy potyn warzóm, abo jaky kónzerwy. Porobióm, porobióm i na miejsiónc do dóm  swoja gospodarka załopatrzić, pola łorobić. Tak to sie ludzie musóm tyrać po świejcie. Joł je gyśpant, sie na Ukraina tez jus jacy cióngnóm ze wschodu, abo dzie sie tyn westen kóńcy, sie za Miymcóma i Holandióm je jescy Westen cy jus zaś Osten?

Truda Pietrzikowa

Niejdzielne byzuchy za nami. Pogołdali my śe, kafeju my śe napiyli, na i gorzołki tez, a do tego jescy i pośpacyrowalimy. Na dworze tez to fajnie tera je, kwiołtki kwitnóm, wóń nie z tej ziymi, ptołki śpiywajóm, trołwa śe zielyni. Moja kómradka Liska, sła w niejdziela bez wiejś i wdepła dó mie na kafej, z kafeju śe zrobiół fesper. Połosprawiały my śe ło starych i nowych casach. Na tyn przikład, wiela to tera tego tołwaru we sklepach je. Jak śe wlejźe do miynsnego, to dyrekt je cłowiek cały gupi i nie wiy co by kupić. Wsystkygo hołdy. Niechtorzi padajóm ja, ale piyniyndzy niy ma, bo roboty niy ma. Joł śe myślam, juz tam łóne sóm, bo przeca durch śe kupuje. Z tóm robotóm, to zaś je tak, ze zołdyn nie chce leda jakej roboty, yno coby leko robić, nie narobić śe, a kans zarobić. W zesłym tydniu, Hejdla co we lejśe strómiki sadzi i nie narzykoł, ze moł mało piyniyndzy, padała mi ze sukajóm ludzi do roboty, a zołdnymu śe nie zdoł.

Piyrwej to richtig była biyda co kupić. Przed świyntóma jak śe chciało co lepsego dostać to pódniy trza było stołć, do tego jescy róstomajtnego gwołtu śe nasuchać. Było i tak, ze ludzie łod nocy stołli, coby co lepsego dostać, a milicjoł ich łozguniała. Ciyngym nic nie było, a przeca świnie i bydło śe chowało we kozdej chałpie na wsi. Liska je starsoł łodymie, to pamiyntoł case, jak łobowiónzkowe dostawy były. Ludzie wól nie wól państwu musiejli uchować i łoddać. Tuz tej mojej kómradce, spómnioł śe plakat z tamtych casów, piyntnujóncy tych co mało łobowiónzku łoddołwali. Stoł na niym taki wierśyk:

„Nie oddam cię moja jedyna, zbyt piękna na tobie słonina

ze mną zostaniesz po grób, nas nie rozdzieli skup

chyba, że los mi nadarzy pokątnych handlarzy

to wtenczas ryjek twój, sprzedam za gruby banknotów zwój!”

Truda Pietrzikowa